Galaten 4:21-31  
21 Jullie willen dus zo graag volgens de wet van Mozes leven. Luister dan eens goed naar wat daarin staat.  22 Daarin staat dat Abraham twee zonen had. De ene zoon was van zijn bijvrouw Hagar, een slavin. De andere zoon was van zijn vrije vrouw Sara. 23 De zoon die uit de slavin werd geboren, was ontstaan door Abrahams eigen menselijke plan. Maar de zoon van de vrije vrouw was ontstaan door Gods belofte. 24 + 25 Dit heeft een diepere betekenis.  Want de situatie van deze twee vrouwen kun je gebruiken als vergelijking voor de twee verschillende verbonden van God met de mensen. Hagar stelt dan het verbond van de berg Sinaï in Arabië voor.  Uit dat verbond van Sinaï worden slaven van de wet geboren. Hagar stelt ook het tegenwoordige Jeruzalem voor. Want de stad Jeruzalem en haar bewoners zijn slaven van de wet van Mozes.   26 Maar het hemelse Jeruzalem is vrij en geen slavin van de wet. En dat is ónze moeder. 27 Want er staat in de Boeken: “Wees blij en juich, ook al heb je nooit kinderen gekregen! Want ook al ben je nu eenzaam, toch zul je veel meer kinderen hebben dan de vrouw die een man heeft.” 

28 Broeders en zusters, wij zijn kinderen die ontstaan zijn door geloof in de belofte, net zoals Izaäk. 29 Maar vóór Izaäk was er een zoon ontstaan door een menselijk plan zonder geloof. Dat was Ismaël, de zoon van Hagar. En die zoon vervolgde de zoon die door geloof in de belofte was ontstaan. Dat was Izaäk, de zoon van Sara. Hetzelfde gebeurt nu ook. Want wij die vrij zijn door de Heilige Geest, worden vervolgd door de mensen die slaven zijn van de wet.   30 Maar wat zegt het woord van God? “Stuur de slavin en haar zoon weg. Want de zoon van de slavin mag niet erven samen met de zoon van de vrije vrouw.” 31 Broeders en zusters, wij zijn geen kinderen van de slavin, maar van de vrije vrouw.

  Zullen we met elkaar bidden?

In de afgelopen tijd ben ik door het Bijbelboek Galaten aan het spreken. Voordat ik daaraan begon, merkten we dat in de kerk veel mensen kwamen die uit allerlei kanten van wettisisme kwamen en dat meenamen de kerk in. We zijn als mensen geneigd om ons snel aan te passen aan wetten en regels en daaraan te gehoorzamen, zodat we ons daardoor beter gaan voelen. Dat komt ook in dit stuk weer naar voren. Galaten laat zien dat er een paar soorten mensen zijn:

•   Mensen die zich niets aantrekken van God of gebod. Die mensen hebben niets met de beloftes van God.
• Mensen die zich keurig aan de regels houden en verwachten hiermee door God liever of beter gevonden te worden. Ze lijken zeker, maar ze hebben de beloftes die God geeft nog niet begrepen. Mensen die ook neerkijken op de volgende groep mensen.
• Mensen die het evangelie begrijpen en vanuit die vrijheid leven. Die zich aan de wet van God houden vanuit dankbaarheid. Een dankbaarheid die voortkomt uit het begrijpen wat de beloftes van God inhouden voor hun leven.

Toen ik bezig was met dit stuk moest ik denken aan de belofte waar dit stuk over spreekt. Het pakt terug naar de belofte die God gedaan had aan Abraham, namelijk dat hij een zoon zou krijgen. Dat legt meteen een verbinding met Hebreeën 11:8 (en verder) waarin Abraham wordt genoemd als geloofsgetuige. Maar waarom?

In Genesis 12:2 riep God Abram.   Hij zei:

“Vertrek uit je land. Verlaat je familie en het huis van je vader. Ga naar het land dat Ik je zal wijzen. 2 Ik zal een groot volk van je maken. Ik zal je zegenen en je naam zal overal bekend worden. En je zal tot een zegen zijn. 3 Als mensen jou goed behandelen, zal Ik goed voor hén zijn. En als mensen jou slecht behandelen, zal Ik slecht voor hén zijn. En door de zegen die op jou is, zullen alle volken van de aarde gezegend worden.”

Wat valt op over Abraham? Abraham is de eerste persoon over wie in het Oude Testament uitdrukkelijk wordt gesproken over zijn geloof. “En hij geloofde in de Heer, en Die rekende hem dat tot gerechtigheid.”

Dat geloof bleek uit:

• God riep Abram en hij gehoorzaamde om te gaan.
• Abram ging naar een plaats die hij als erfdeel mocht ontvangen. Je zal merken dat aan Gods spreken een belofte gekoppeld zit à Dat is iets waarop men hoopt.

Het stuk uit Galaten laat zien dat Abraham niet één groot succesverhaal is. Dat is te zien doordat Ismaël ook geboren is. Dus Abraham heeft niet alleen in God geloofd als degene die zou voorzien. Hij heeft ook in zichzelf geloofd om te gaan voorzien.

Laten we met elkaar eerst eens kijken naar hoe het komt dat Ismaël geboren is. Abraham is dus niet altijd een man van geloof geweest. Hij kreeg de opdracht van God om te gaan naar het land wat God hem zou wijzen en hij kwam in Kanaän uit. God sprak tot Abram dat zijn nageslacht dit land zou krijgen. Vervolgens kwam er hongersnood en in plaats van te blijven en te vertrouwen op God, ging Abram naar Egypte. Daar dwong hij zijn vrouw om te liegen tegen mensen, dat zij zijn zus was in plaats van zijn vrouw. Toen nam de faro de vrouw van Abram tot vrouw. Dat pakte niet goed uit, de leugen werd ontdekt en Abram kreeg zijn vrouw terug en ze gingen weer terug naar het eerdere land. Maar Abram had ondertussen wel veel geschenken gekregen, waaronder Hagar de slaaf van zijn vrouw.

Wat is het grote nadeel op het moment dat je niet wacht op de uitkomst die God geeft, is dat je vaak ook wat bijeffecten mee krijgt. In dit geval was dat Hagar.

Verplaats je dan even in de situatie van Abram.

We hebben het net al even over beloftes gehad. Beloftes die God aan je heeft gegeven en dat je moet wachten op de vervulling. Wij vinden het soms als best vervelend wanneer we een paar weken  moeten wachten tot God zijn beloftes nakomt, een maand is vervelend, een jaar heel erg, een paar jaar is dramatisch en dan stellen we ons de vraag of we echt wel de beloftes goed hebben gehoord. Abram wachtte al 45 jaar op een nageslacht en nog eens 10 jaar na de belofte van God dat hij gezegd zou worden met een groot nageslacht. Stel je dan even voor “Een gesprek bij de supermarkt in die tijd.

Vervolgens komt de vrouw van Abraham met een oplossing voor het probleem wat ze hebben. Een praktische oplossing; “Neem mijn slavin tot vrouw, verwek een kind bij haar en dan kan ik dat als mijn nageslacht zijn.” En zo geschiedde. Het is een natuurlijke oplossing, waarbij Abram ook in geloof handelde. Alleen wel in geloof in zichzelf.

Het is heel niet vreemd dat dit gebeurde. Het was namelijk een gangbare en aan te raden zaak in die tijd dat, wanneer iemand kinderloos was, ze bij hun slaaf een kind verwekten als hun nageslacht. Ook nu nemen wij nog wel eens een route van Hagar. Dan denken we God alvast een handje te kunnen helpen en gaan we alvast een richting op, we nemen een besluit en nemen we het heft in eigen handen.

Maar het feit dat iets moreel wordt goedgekeurd of werd ondersteund vanuit de maatschappij of de mensen om je heen, betekend nog niet dat God daar ook achter zit. Het is voor de maatschappij van tegenwoordig heel normaal…

Hoe herken je nou een keuze voor de route van Hagar? Het kiezen voor de eigen oplossing? Stel jezelf de volgende vragen:

1.   Ben ik bang om God te vragen wat Zijn wil is die situatie?
   Als je heel eerlijk naar jezelf kijkt, heb je gebeden en aan God gevraagd wat Hij van deze situatie vindt? Als je een schaal maakt van 1 tot 10, waarbij 1 staat voor een kort schietgebed en 10 staat voor wat Jezus na veel bidden in de tuin van Getsemané zei: “Niet mijn wil, maar Uw wil geschiedde.” Waar scoort jouw bidden?
   Wat is Uw wil Heer? Laat mij dat aub zien, help me te vertrouwen en los te laten om U te volgen.
2. Ben ik oncomfortabel om op zoek te gaan naar mijn verborgen motivatie?
3. Ontwijk ik de raad van anderen voor het geval ze het niet met mij eens zijn?
   We hebben allemaal de raad van anderen nodig wanneer we beslissingen moeten nemen. Zoek daarbij wel naar mensen die verder in het geloof staan dan jij. We hoeven niet met zijn allen naar de oudsten toe te stappen. Bedenk: Wie zijn volwassen mensen om je heen die je om raad kan vragen? Ben je al naar ze toe geweest om hen om raad te vragen?
4. Heb je God de tijd gegeven om te spreken?
   Kom tot rust en neem de tijd om te luisteren naar wat God spreekt. Abraham, Jozef, Mozes, David, Jezus hebben allemaal moeten wachten. Dan kan jij het ook.
   Psalm 130:5 à Ik verwacht de Heere, mijn ziel verwacht Hem en ik hoop op Zijn woord.

Neem je de tijd om bij God te zijn om vervolgens te luisteren naar wat Gods wil daadwerkelijk is? Heb je de bereidwilligheid om te leven met de onzekerheden die het leven met God met zich meebrengen En ben je bereid vanuit de rust die je bij God hebt een beslissing te nemen. Niet gehaast als: “Beter een slechte beslissing, dan totaal geen beslissing.” De beslissing is eerst wie jij bent in die beslissing. Kan jij de rust hebben om bij God te zijn en te weten wanneer je nog even geen beslissing moet nemen? Zelfs wanneer heel veel anderen om je heen overal schreeuwen om beslissingen nemen? Als je dat doet, dan trekt de onrust vanzelf weg en wordt het duidelijk waar je voor mag kiezen. Abraham leert ons dat in je Christelijke leven, soms lang zal moeten wachten.

Het is voor ons belangrijk om te wachten op de vervulling van de belofte van God. Want dan kan, door bovennatuurlijk ingrijpen van God, iets moois geboren worden. Als God heel specifiek tot je gesproken heeft over een bepaalde situatie, of als hij je een specifieke belofte heeft gedaan. Als je bereid bent om te wachten en in geloof te blijven staan bidden en wachten op de uitkomst, zal je ziet dat voor God geldt: “Beloofd is beloofd”.

Je mag, net zoals Abraham deed, God blijven vragen om de vervulling van Zijn belofte. Jij mag eraan vasthouden. Gisteren was ik bezig met wat spullen op Marktplaats te zetten om te verkopen, ik was op zoek naar een paar handleidingen en kwam een boekje tegen waarin ik beloftes van God over mijn leven had opgeschreven. Sommigen gingen terug naar voor 2005. Bij mi waren ze al wat weggezakt, maar ik zie nu bevestigingen daarvan.

Zo is het ook voor beloftes die over de kerk hier zijn uitgesproken, heb je ze nog steeds vast en breng je ze nog steeds voor God? Als ik kijk naar onze kerk zijn er twee hele specifieke beloftes geweest die God aan ons gegeven heeft, waar ik met een onregelmatige regelmaat voor bid. Door de bevestigingen die in de jaren na de eerste belofte gekomen zijn, houden we ze vast en blijven we ervoor bidden. In beide gevallen zijn de personen die de beloftes hebben uitgesproken inmiddels overleden. Maar we houden ze vast, omdat we het zien als een belofte van God.

Misschien zit je hier en denk je, “Ja, maar ik heb helemaal geen belofte van God ontvangen.” Heel leuk MJ wat je zegt, maar ik heb geen specifieke dingen over mijn leven horen uitspreken. Dan heb ik een algemene belofte voor je die misschien nog wel lastiger vast te houden is dan een heel specifiek uitgesproken belofte.

  Jeremia 29:11 à Ik ken de gedachten die ik over u koester, spreekt de Heere, gedachten van vrede en niet van kwaad, namelijk om u een toekomst en hoop te geven.
  Romeinen 8:1 à Nu is er geen veroordeling voor hen die in Christus Jezus zijn.
  Romeinen 8:38 à Ik ben ervan overtuigd dat noch dood, noch leven, noch engelen, noch overheden, noch krachten, nog tegenwoordige, noch toekomstige dingen, nog hoogte, nog diepte, nog enig ander schepsel ons zal kunnen scheiden van de liefde van God in Christus Jezus, onze Heer.
  1 Johannes 1:9 à Als wij onze zonden belijden: Hij is getrouw en rechtvaardig om ons de zonden te vergeven en ons te reinigen van alle ongerechtigheid.

De bijbel staat vol met beloftes. Diezelfde bijbel zegt dat het voor God is:    “Beloofd is beloofd”. Je hebt eigenlijk geen specifieke beloftes nodig, omdat het al lastig genoeg is om te vertrouwen op de beloftes die Hij gegeven heeft. Hele specifieke beloftes zijn extraatjes, vaak komen ze in het verlengde naar missie.

Wat is dan zo lastig? Paulus laat ons weer heel duidelijk zien dat de mensen die vertrouwen op het volgen van de Hagar route, die vertrouwen op hun eigen kracht altijd zullen neerkijken op de mensen die hun redding uit genade ontvangen. Waarom is dat zo? Omdat het evangelie een bedreiging vormt voor wie op zijn eigen kracht vertrouwd. Vanuit de onzekerheid van mensen die op hun eigen kracht vertrouwen, zullen ze neerkijken op mensen die anders zijn dan zij. Als je jouw gevoel van eigenwaarde ontleent  aan de rechtvaardiging door Jezus, zal je niet vijandig en haatdragend zijn naar mensen die anders zijn dan jij.

Gods belofte aan jou, is dat Hij je heeft aangenomen door het offer van Jezus en jij kan daar niets aan toevoegen. Beloofd is beloofd.

Daarom is het van essentieel belang dat we ons opnieuw laten grijpen door de beloftes van het evangelie. Misschien heb je Jezus nog nooit aangenomen, dan nodig ik je van harte uit om dat te doen. Dank Jezus voor het offer wat Hij voor jou heeft gebracht en zeg dat je jezelf wilt afkeren van je oude leven en het offer van Jezus aanneemt.

Dan zal je de vrijheid van Jezus gaan ervaren omdat je vertrouwd op de beloftes die God je gegeven heeft. Heb je Jezus al aangenomen in je leven? Verblijd je opnieuw inde beloftes die God gegeven heeft. Laat ze niet los. Als je vertrouwd op de beloftes van God, zal je leven vanuit de rust die dat geeft.

Laten we bidden.