heb ik veel nagedacht over de gebeurtenissen de afgelopen jaren, maanden en weken. Er is veel gebeurd, veel veranderd en om het maar zo te zeggen: er is ons veel overkomen.

We zijn sinds de samenkomsten in het schoolgebouw van de Passie op pad gegaan en hebben in vertrouwen God gevolgd. Toen we in het Marcuscentrum terecht kwamen was dat schitterend, we hadden hoop op groei in aantal en zichtbaarheid. Toen we vervolgens definitief van de eigenaar van het Marcuscentrum te horen kregen dat we daar uit moesten was dat een teleurstelling voor mij, ik had me het pad voor de kerk anders voorgesteld. Toen vervolgens een van de leiders in een burn-out terecht kwam werd de situatie er niet positiever op. Ik zit zelf niet zo in elkaar, maar ik heb wel een enkeling horen zeggen "is dit nu het einde van deze kerk? Is dit niet gewoon een duidelijk teken dat we wat anders moeten gaan doen?".

Zoals altijd, in welke omstandigheid je ook zit, is het goed om te kijken: Wat zegt de Bijbel hier over? Geeft de Bijbel misschien dit beeld: "Als je ziet dat zaken niet lekker lopen, of als je tegenslag ondervindt, draai je dan om en ga wat anders doen."?

Abram kreeg een opdracht en een belofte van God: "Trek weg uit dit land en volg mij. Ik zal je tot een groot volk maken." Dus Abram pakte zijn boeltje en vertrok. Hij kwam al snel in Kanaän aan, het beloofde land. Maar God vertelde hem dat hij dat land aan zijn nakomelingen zou geven. Op dat moment was Abram al over de 75 jaar en zijn vrouw was onvruchtbaar, dus nakomelingen?? Abram trok verder zwierf door het gebied, met de nodige avonturen die daarbij hoorden. Op een gegeven moment spreekt God weer met Abram over een grote beloning voor Abram. Abrams reactie is: Euh, wat heeft dat voor zin? U heeft mij immers geen kinderen gegeven, dus een van m'n knechten krijgt alles wat u geeft.

Logische redenering! Alles goed en wel Heere, maar ik heb mijn mooie plekje in Ur verlaten en ben u gevolgd. Sindsdien zwerf ik door een land dat niet van mij is en ik heb niet de kinderen gekregen die u beloofd had!  Maar God zegt simpelweg: Nee hoor, je zult een kind krijgen, sterker nog, je krijgt zoveel nakomelingen als de sterren aan de hemel. En dit beloofde land dan? Dat zal ik je nakomelingen geven over 400 jaar, want dan is de juiste tijd. Toen Abraham 100 was, 25 jaar na de eerste belofte, kreeg hij 1 kind bij Sara. Schitterend toch! God houdt zijn woord! Totdat God aan Abraham vraagt om zijn enige zoon, de jongen die zoveel blijdschap gaf in het gezin, te offeren. Te slachten als een offerlam. De belofte… Opgeven? Dat moet toch het dieptepunt geweest zijn van Abraham. Maar hij is boven alles gehoorzaam en volgt Gods plan. En God zegent hem omdat hij naar God heeft geluisterd.

We zien een zelfde trend bij Jozef. Beloftes gekregen in dromen, maar vervolgens door je eigen broers als slaaf verkocht. Als slaaf werkt hij zich op tot een gerespecteerd dienstknecht, om vervolgens door leugens van een vrouw in de gevangenis terecht te komen. Zelfs in de gevangenis werkte hij zich op tot een gerespecteerde gevangene. Daar krijgt hij de kans om een droom uit te leggen aan de schenker van de koning. Hoera! Bijna uit deze ellende! De schenker gaat een goed woordje doen en we zijn weer op weg naar een normaal leven! De schenker komt weer in de gratie van de koning… maar vergeet Jozef volledig. Jozef wacht… en wacht… totdat de hoop weer in de schoenen verdwenen is en het dagelijkse gevangenisleven weer gewoon de norm is. Twee jaar later komt hij pas weer in beeld bij de koning. Vanaf dat moment komt de belofte van God opeens tot bloei en wordt Jozef de op-een-na-machtigste van het Egyptische rijk!

Het grote verhaal van het oude testament gaat net zo. Een belofte in de tuin van Eden, vervolgens gaat het down-hill, met af en toe een opleving van hoop, maar uiteindelijk 400 jaar stilte… Tot De hemel open gaat en de belofte wordt aangekondigd door een leger lofprijzende engelen! Het is zover, Gods belofte komt opeens tot bloei!

Dit is niet alleen een trend in het oude testament, maar ook in het nieuwe.

Jezus kwam met een enorme belofte, het Koninkrijk van God vestigen op aarde! De discipelen waren dol enthousiast, wij gaan dit mee maken! Vervolgens lopen de discipelen 3 jaar lang stoffige wegen af, hebben geen eigen huis, Jezus lijkt helemaal afhankelijk van wat anderen Hem geven. Hm… Vreemde Koning. Maar dan… Jezus keert zijn gezicht naar Jeruzalem! Het gaat gebeuren! Met gejuich wordt hij binnengehaald, maar niet veel later wordt hij verraden, opgepakt, gemarteld. De discipelen zijn overal heen gevlucht. Jezus wordt aan een kruis vermoord. Maar dan staat hij op! Het is volbracht! De belofte van God is volbracht, Jezus heeft de zonde, de dood, de ellende overwonnen! Wij zijn geen slaaf meer van onze omstandigheden en slechte daden en gedachtes, wij zijn daarvan vrijgekocht door Jezus, de enige zoon van God de Vader, die als een offerlam is geslacht!

Toen kreeg de kerk de belofte van de Heilige Geest en de opdracht om het verhaal van God te vertellen over de hele wereld. De Heilige Geest werd uitgestort en de kerk, hoe klein ze ook was rende naar buiten en begon te vertellen. Hoera, het Koninkrijk van God is gekomen! Maar al snel ging zelfs dat mis. Een van hen werd gestenigd, de Romeinen en de Joden waren de nieuwe Christenen fel aan het onderdrukken en vervolgen. Ze konden geen deel meer uitmaken van hun eigen sociale kringen. Ze moesten vluchten, uit Jeruzalem,  uit Israël. Was dit nu dat mooie plan van God?

Wij weten nu dat de kerk sindsdien alleen nog maar gegroeid is, het Koninkrijk van God verspreidt zich wereldwijd en zal dat blijven doen totdat de volgende belofte uit is gekomen: Jezus komt terug en wij zullen hem ontmoeten en met Hem regeren. Wanneer? Dat weet niemand. Zal het een stijgende lijn zijn vanuit ellende naar uiteindelijk Gods heerlijkheid? Het is waarschijnlijker dat dit gepaard gaat met een paar ups en een heleboel downs. Maar op een dag zal opeens Gods belofte tot bloei komen.

Ik begon dit verhaal met uitspreken van twijfel over wat er nu gebeurt met deze kerk. Als je ook met deze gedachten van twijfel zit, weet dan dat je je in goed gezelschap bevindt. Abraham en Sara, Jozef, Mozes, de apostelen, de eerste Christenen, de huidige Christen…

Allemaal liepen ze in Gods plan, niet de omstandigheden waren hun leidraad, maar het geloof in de Rots van alle tijden. De Kerk is van Jezus, in Zijn plan lopen wij mee. Ik kijk uit naar het moment dat Gods belofte opeens tot bloei komt.