Beginnen plaatje serie: Deze serie doen we door door de brieven geschreven door de apostel Paulus te gaan en vandaar uit te onderwijzen. In mijn voorbereiding over de boodschap van vandaag en over deze serie kwam ik de volgende uitdrukking tegen: Corinth: Welcome to sin-city. Korinthe: welkom in de stad van zonde. Korinthe, een stad, al lang verwoest in het oude Griekenland. Een havenstad dat bekend stond om de verering van velerlei goden en afgoden, vrije seks, tempelprostitutie met alles er op en er aan, decadentie, mensen met veel geld, slimme mensen die zelf wel weten hoe ze leven moeten, onafhankelijk, arrogant.
Het trof me hoe zeer de cultuur van het oude Korinthe overlapt met onze cultuur in Utrecht. Toevallig geen havenstad. Maar doordat Korinthe belangrijk was als havenstad was er een gigantische handel, toestroom van mensen, een smeltkroes. In Utrecht, las ik laatst, worden er naar verhouding, de meeste nieuwe initiatieven, ondernemingen, gestart. We zijn een levendige ondernemende stad. In Utrecht vindt zich de meeste treinbewegingen plaats van Nederland. Het belangrijkst spoorwegenknooppunt.
En wij zijn ook een stad waarin tal van goden en afgoden vereerd worden: Geld, macht, seks. En wij zijn ook vrij arrogant. We vertrouwen meer onszelf, onze eigen vindingrijkheid over hoe we moeten leven, dan op God. Zou je zeggen bij Utrecht: “Welcome to sin-city?” Als je bij de bootjes langsliep waar wij gewoond hebben, vlakbij Overvecht in Noord-Utrecht, als je in de drukte van de zaterdag in Utrecht op de markt bent, dan staan wij heel dicht bij Korinthe.
Ook in mijn voorbereiding las ik dat overspelige seksuele relaties 2000 jaar geleden, in de omgeving van Korinthe, in Griekenland dus, ook wel “to Corinthinize” werd genoemd. Korintizeren. Een ander woord voor seks buiten het huwelijk dus. Een woord voor vreemdgaan. Als je een en ander gevolgd heb, ook ten aanzien van de politieke partij SGP die ertegen ageerde, dan heb je langs zien komen, ook langs de snelweg op borden, of de spotjes op de radio: Second love. Een site die je “lekker maakt” om naast je bestaande relatie er nog iets stiekems bij te doen. Ik denk dat de Korintiërs vol trots naar onze huidige cultuur zouden kijken. Wij staan serieus erg dicht bij de cultuur die de christenen in Korinthe kenden. Afgoderij, zelfgenoegzaamheid, arrogantie, decadentie en vrije seks.
De opdracht voor de sprekers binnen deze serie is dan ook eenvoudig: Houdt het bij de Bijbel en sla de brug naar het hier en nu in Utrecht 2016. Dat is alles. Als je het ziet, is het heel simpel.
Heftig begin van een nieuwe prekenserie, een serie met de naam: “Steeds mooier”. Wordt het nog mooier? Jullie hebben nu wel wat goed nieuws verdient. Want ja, het wordt mooier. In die goddeloze plek, in sin-city, had God zijn kerk gevestigd. Kerk betekent: Ecclesia. Ecclesia betekent: Uit de wereld geroepenen. Met andere woorden, uit die verdorven wereld, met naast de zonde, alle schaamte die daarmee gepaard gaat. Denk maar aan de gevoelens van schaamte die zaken als pornografie bijvoorbeeld met zich meebrengt. Of, je was te loslippig in een gesprekje in een groep over een collega/klasgenoot. Roddel. Die persoon komt net binnen en je schaamt je. Denk aan alle pijn die er mee gepaard gaat: Denk maar alleen aan de gevolgen die second-love met zich meebrengt als ouders van kinderen er op los leven, thuis niet meer in staat zijn samen te leven, de kinderen geen veilig thuis kunnen bieden, kinderen niet meer weten hoe ze het moeten vinden in het leven. Mensen uit die verdorven wereld, uit die gebroken wereld, geroepen door God, gewonnen doordat Jezus, Gods Zoon Zichzelf gaf door te sterven aan het kruis, deze mensen zijn uit die wereld gehaald, zijn de Ecclesia, ja zijn de kerk. Zij zijn geroepen om in hun stad iets anders te laten zien, namelijk de liefde van Jezus. Om Zijn getuigen te zijn. Om tegen de cultuur in trouw te blijven aan God, dat zich uit onder andere door trouw te blijven aan bijvoorbeeld je “First-love”.
En dit, deze achtergrond, de achtergrond van de gelovige Korintiërs, een achtergrond die wij met ze delen: Wij wonen in net zo’n stad, ben je een volgeling van Jezus dan hoor je zelf bij die mensen die bevrijd zijn uit zo’n leven van gebrokenheid. Van schaamte. Uit de wereld geroepen. Ecclesia. Kerk. Dit is de achtergrond van Paulus’ brief. En eigenlijk is alles wat hij schrijft in enkele zinnen samen te vatten:
De brief aan de Korintiers samengevat in eigen woorden:
“Korintiërs: jullie zijn uit de wereld gehaald, alhoewel het goed is dat jullie er blijven wonen, gedraag je als nieuwe mensen, gedraag je als volgers van Jezus, die steeds meer op Hem lijken, lééf wat past bij deze nieuwe identiteit en leef contracultureel. Oftewel, ga niet mee in de waan van alledag, maar leef de waarden van Gods koninkrijk uit. Wordt heiliger, méér zoals Jezus, want op een dag wil ik jullie als een pure, maagdelijke bruid, in het wit getooid presenteren aan mijn Heer, aan Jezus Christus.” Met andere woorden: “Steeds mooier”.
Het plaatje van een bruid die opgemaakt wordt (openbaring 21).
“Steeds mooier”
Laten we samen lezen uit de eerste brief geschreven aan de Korintiërs vers 1-9. Ik lees uit de NBV. 1 Korintiers 1:1-9
1:1 Van Paulus, apostel van Christus Jezus, geroepen door de wil van God, en van onze broeder Sostenes.
Christenen in verschillende kerken door de eeuwen hebben altijd naar Paulus gekeken als schrijver van deze brief, als schrijver van veel brieven in de Bijbel. Maar in dit eerste vers staat zwart op wit dat Paulus deze brief schrijft samen met iemand! Of op z’n minst, als hij hem al helemaal alleen geschreven heeft, uit naam van én ondertekend door broeder Sostenes. En dit spreekt over team. Toen de Here Jezus de discipelen leerde om erop uit te gaan, mensen te bevrijden, te genezen en hen het koninkrijk van God te verkondigen, stuurde hij ze twee aan twee, in teams! Als je Paulus volgt, in de Bijbel, door het Bijbelboek Handelingen lees je dat hij altijd samen functioneert. In vriendschap. Een paar weken geleden begon ik de boodschap met de tekst uit Handelingen waar Paulus naar drie lange jaren afscheid neemt van zijn broeders in Efeze, onder tranen en gekus.
Door de eeuwen heen is het werken in team binnen de kerk een aanfluiting geweest. Echt waar! Wie beschrijft wanneer die het belang benoemt van het werk van Maarten Luther, de mensen die hij om zich heen had? Of Calvijn? Of, in één keer héél ver terug, kerkvader Augustinus. Ik bedoel: Ze hadden wel vrienden en mentoren, sowieso Luther was omringt met vriendschap en mentorschap, ik las pas een stukje uit een super intieme brief die Luther aan een vriend geschreven heeft. Maar, herinneren wij ons teams van mensen die de wereld bereikt hebben met het Evangelie? Die de wereld voor het Evangelie, het goede nieuws van Jezus Christus die gekomen is en gestorven is voor ons aan een kruis en daarmee de absoluut oneindige liefde van Vader God laat zien (Rom. 5). Herinneren wij teams die de wereld met dat Evangelie op z’n kop hebben gezet? Nou nee, lijkt me. Vorige week noemde Joop Bakker, vanuit zijn apostolische bediening coacht hij ons. Hij zei vorige week heel bescheiden dat hij ons, jullie, geen kinderen zou noemen. Ik schaam mij niet te zeggen dat ik hem vader zou noemen. Wat doen vaders? Sta op schouders van reuzen! Joop noemde nog dat we enorm veel waarde aan relaties, goede relaties hechten. Dit is een waarde vanuit Newfrontiers waarvan de oprichter zegt: “We kunnen theologisch zeggen dat we de meer reformatorische theologie omarmen en intussen uitstappen in de gaven (profetie), wonderen, genezingen, en alles meer in de Geest, het charismatische, maar als het niet 100% ingebed is in relatie van oprechte vriendschap, staan we héél ver af van een Bijbelse kerk.” Met andere woorden: Je kan denken dat je er bent door al die genoemde dingen die belangrijk zijn, zonder vriendschap in de kerk, zou mijn eigen interpretatie zijn, stinkt het.
Jonathan Heatley
Jaren geleden werkte ik één jaar in een kerk in Engeland. Ik woonde bij een voortreffelijk gastgezin, werkte mee in ontbijtclubs voor lagere schoolkinderen die anders geen eten zouden krijgen voor school, werkte in het jeugdwerk, leerde (enigszins) omgaan met computers in het kantoor van de kerk, ik zat in een team, met alle uitdagingen die daar bij horen en als klap op de vuurpijl kreeg ik een hele berg theologie. Bijbels onderwijs om toegerust te worden als leider in de kerk. Toen we twee jaar geleden de fundamenten van de kerk als rode draad in ons onderwijs op de zondagen hadden, kwam het grootste gedeelte hieruit.
En ik denk dat jullie je wel voor kunnen stellen dat zo’n leven, in een ander land, voor een gewone introverte boer als ik, slopend was. Elke avond was ik geradbraakt en moe, en ’s morgens vroeg gingen we weer, 6 uur gebedsbijeenkomst de ene dag, om 7 uur ontbijtclub de andere dag. Op kantoor werken en ’s avonds de ene dag gemeentegroep, dan de wekelijkse jeugdgroep en dan de vergaderingen voor jeugdleiders. Een totaal ander leven, en totaal intensief. En in dit leven voorzag God in een oase. Via de kerk en via een ander teamlid kwam ik bij dokter Heatley. Soms alleen met dat teamlid, soms waren we met 6 in dat grote doktershuis met grote tuin. We schoten met pijl en boog, we speelden tafelvoetbal, we kookten in de keuken en zaten in de serre of in de zitkamer voor de haard. Als buitenlander, alhoewel ik volledig legaal was, kreeg ik niet zomaar een huisarts te pakken als ik ziek was, maar ik had mijn privédokter. Na een keer een beet te hebben opgelopen gaf hij mij antibiotica. En mocht je denken waarom ik in ’s hemelsnaam weer een foto levensgroot projecteer op het scherm. Dat heeft alles te maken met het eerste vers uit het Bijbelboek waar we het vandaag over hebben: Mensen doen ertoe. Mensen doen ertoe. Anders had de Bijbel gewoon een instructieboek kunnen zijn. Gewoon lekker bureaucratisch, veilig uit een steriele omgeving, naamloos, verschuilend achter bureaucratie. Maar nee. De Bijbel beschrijft mensen en noemt mensen bij naam en toe naam. En deze man, dokter Jonathan Heatley nam me op een gegeven moment mee naar een grote boekenkast in de kamer met haard en haalde daar een plank leeg met dozen, archieven en boeken. We gingen op de grond zitten in die woonkamer, voor de haard en hij stalde alles uit. En alle documentatie om me heen ging over penicilline.
Penicilline
En penicilline is in de jaren 20 van de vorige eeuw ontdekt door deze man: Alexander Fleming. Waarom is dit belangrijk? Deze antibiotica, dit medicijn redde miljoenen mensen van een jonge, gewisse dood van simpele bacteriële ontstekingen zoals longontsteking. Maar het duurde bijna 20 jaar voordat het echt bruikbaar werd als medicijn. En zoals vaak bij uitvindingen zijn er meer mensen nodig om van de uitvinding een succes te maken. Naast Flemming, deze drie. En de laatste van de drie op het scherm is Norman Heatley, biochemicus, en de vader van mijn vriend en dokter Jon Heatley. En het was fascinerend! Echt! Prachtig. Als je beleest hoe die samenwerking in dat team was. Hoe de leden erover spraken. Op de één of andere manier waren het de uitvinder Flemming en de twee eerste op dit plaatje, die de nobelprijs in ontvangst namen voor hun uitvinding. Maar uit de documentatie bleek dat ze er roerend over eens waren dat het hele succes van penicilline nooit gerealiseerd was zonder de uitvinding van Norman Heatley!
Want wat was zijn aandeel? Heel kort:
- Hij ontwierp een methode om de ruwe penicilline puur te maken
- Hij ontwierp een methode om de productie te verhogen
- Hij ontwierp een methode om het testen. Hij gebruikte po’s uit het ziekenhuis om bacteriën te groeien en ze vervolgens bloot te stellen aan het medicijn!
Waarom werden de eerste drie wel altijd genoemd en Nobelprijs winnaars? Hoe voelde Heatley zich hierover? Ene dokter Sidebottom zegt hierover: “Hij was een absoluut bescheiden, zelfs verlegen man. Ik denk dat hij er plezier in had te weten dat hij bijgedragen had aan het redden van miljoenen levens. Zelf beroemd worden, in de spotlight staan of de prijs in ontvangst nemen zou hem in grote verlegenheid brengen.” En deze dokter Sidebottom voegt er nog aan toe: “Eigenlijk was de uitvinder Fleming niet de echte genie, hij maakte een belangrijke observatie, namelijk een schimmel die een bacterie om zeep kan helpen, en schreef het allemaal op.”
Een plakkaat bij de beroemde universiteit in Oxford geeft hem enig eer.
Ik zat met al die papieren te smullen en het tot me te nemen. En ik vergeet nooit, nooit, nooit, dat er niet, maar dan ook helemaal niets bereikt wordt in je eentje. Team doet er toe. Het redt zelfs levens. Team is een kwestie van leven en dood.
Dit is hoe Paulus werkte. Dit lazen we in vers 1 van een brief waarvan we altijd zeggen dat die door Paulus geschreven is, terwijl diezelfde man ons iets anders probeert duidelijk te maken! Je leest ook in de brieven aan de Korinthiers (2 Kor.2:13) hoe Paulus in Troas (Turkije, net als Antiochië waar vanuit Paulus zijn reizen begon en Efeze) de deur open ziet gaan om mensen van het goede nieuws over Jezus te vertellen, hij zegt zelfs dat God hem een open deur geeft! Maar toch omdat hij zijn teamlid Titus niet bij zich had niets kon doen. Hij somt steeds weer namen op met mensen die zijn medewerkers zijn. Een wilde graai uit het bestand van Paulus’ team: Barnabas, Silas, Titus, Timotheus (schreef 2 kor. Zie 2 Kor.1:1), Aquilla & Priscilla, een team in zichzelf als echtpaar, Febe een topvrouw en Lydia de zakenvrouw. Mensen die menen zich op de Bijbel te kunnen beroepen en dat vrouwen minder belangrijk zijn of niet kunnen leiden en/of onderwijzen en mensen die denken dat de Bijbel een vrouwonvriendelijk boek is, kennen de Bijbel gewoon niet, of niet goed genoeg. Die moet je dus negeren. Dit is waarom wij als kerk in team willen werken. Ik denk zelf, als laatste hierover, dat we de doelen die we onszelf stellen, het werk wat we willen verzetten, pragmatisch bezig zijn, ik denk dat we alles ondergeschikt moeten maken aan het bouwen van goede relaties. Relaties klinken in de eeuwigheid door. 2000 jaar later, staat in het eerste vers van de eerste brief die wij kennen in onze Bijbels als 1 Korintiërs, nog steeds Sostenes genoemd als partner van Paulus. Team Paulus.
Rijkdom: Geestelijke kenniseconomie
Dan de aanhef met de beroemde Paulus’ groeten in vers 2 en 3 en daarna schrijft hij:
4 Ik dank mijn God altijd voor u, omdat hij u in Christus Jezus zijn genade heeft geschonken.
En op scherm:5 Door hem bent u in elk opzicht rijk geworden. Alles wat u zegt en al uw kennis 6 bewijst dat het getuigenis over Christus bij u verankerd is,
Beginnen bij wat die rijkdom inhoudt: 2 Kor.8:9 schrijft dat Jezus Zijn liefde aan u en mij heeft laten zien door, terwijl Hij rijk was, ervoor koos arm te worden, zodat wij rijk zouden worden. Een ruil dus. Hij heeft Zich helemaal leeg gemaakt, helemaal overgegeven, gaf Zijn hemelse huis op, gaf uiteindelijk Zijn relatie met God de Vader op toen Hij zonde werd aan het kruis. En zo droeg hij de straf die past bij schuld. Onze eerlijk verkregen straf. Hij stierf als een arme sloeber, compleet geleegd voor ons. Als we dat geloven en zeggen: “Ja, U stierf ook voor mij, ook voor alle verkeerde dingen die ik gedaan heb. Ook voor alle gevolgen van dingen die ik verkeerd gedaan heb. De gevolgen van verkeerde dingen die anderen mij aangedaan heb. Ook voor alle schaamte die daar mee gepaard ging. Ik ben vergeven en daardoor ben ik niet simpelweg een soort van moreel verplicht te vergeven. Nee. Doordat ik vergeven ben, ben ik vrijgemaakt, vrijgekocht óm óók vrijelijk anderen te kunnen vergeven.
Ik las in de Studiebijbel hierover en daar staat bij deze verzen in de eerste zin van het commentaar: “Vanzelfsprekend gaat het hier niet om materiële rijkdommen, maar om geestelijke rijkdom, afkomstig van God”. Ik begrijp wat ze bedoelen, hij bedoelt niet dat ze allemaal miljonair zijn, nee. Maar eerlijk: Geestelijke rijkdom? Als je goed leest, al vanuit het oude testament wat belangrijk is voor ons om God te leren kennen, dan zie je dat God wél geïnteresseerd is in de hele mens. Dus óók je materiële welvaart. Ik ben absoluut geen welvaartsevangelist. Dat je lekker rijk wordt als je in Jezus gaat geloven, nee. Of dat je die baan krijgt als je in Jezus gelooft. Of dat je dat ene meisje of die jongen krijgt als je in Jezus gelooft, noem maar op. Nee, in veel, heel veel gevallen wordt het leven soms zelfs armer als je Jezus gaat volgen. Maar toch. God is geïnteresseerd in het welzijn van de hele mens. Een holistische benadering is een uitvinding van God. God vond mensen uit met lichamen, met ziel/geest en een brein. Hij laat in het oude en nieuwe testament zien hoe hij in materiële dingen wil voorzien. En ik heb het zelf gezien dat Hij dat doet. Onze rijkdom thuis, maar ook hoe we hier bij elkaar zitten, hebben we 100% te danken aan de goedheid van God. Dus zeggen dat het “vanzelfsprekend over geestelijk gaat” nou, nee, vind ik niet. Maar in eerste instantie gaat het om de rijkdom die we hebben door onze relatie met God wat mogelijk gemaakt is door Jezus. Dus niet je bent gered, gaat naar de hemel, dus rijk. En ook niet, je bent gered, gelooft in Jezus, nu wordt je letterlijk rijk. Maar gecombineerd: Je weet wij Hij is, bent rijk aan kennis van Hem, weet dat Hij goed is, dat Hij voor je zorgt en óók in alle dingen van het leven met je meeleeft en helpt voorzien, ook materieel.
En schrijft Paulus aan de gelovigen in Korinthe, dit is zichtbaar wat jullie zeggen en aan jullie kennis. Ik zou dat vertalen met dat het te zien is aan hun onderwijs. Het niveau van het onderwijs dat ze op elkaar overdragen. Onze economie noemen we wel “kenniseconomie”. Waarin onderwijs en veel inzicht hebben in enorm veel dingen heel belangrijk is. Dit is belangrijk voor een stad, regio of land om gericht te kunnen dealen met alles wat er in dit leven speelt, om te voorzien in voedsel en veiligheid, ja, in één volzin: “De kenniseconomie draagt bij aan het waarborgen van de continuïteit (toekomstzekerheid) van een bevolkingsgroep.”
Paulus stelt dat de gelovigen in Korinthe hun “geestelijke kenniseconomie” op orde hebben. Jullie kunnen dealen met de dingen die er op je pad komen. Jullie kunnen elkaar helpen. Jullie toekomstzekerheid, als kerk, is gewaarborgd door de kennis die jullie laten zien.
En dit, dit is het bewijs dat het getuigenis van Jezus bij jullie verankerd is.
Een loflied van Paulus en Sostenes. Een loflied van team Paulus op de kerk in Korinthe. Ik herinner mij gesprekken met een kerkleider en we spraken op enig moment over geven, het geven van tienden, 10% van je inkomen, het houden van offers daarnaast. We spraken over de vrijgevigheid van de mensen in de kerk. En we spraken over hoe je als leider omgaat met dit geld. We waren het in ieder geval eens over de Bijbelse opdracht voor kerkleden om tienden te geven aan de plaatselijke kerk. Dit is geen financieel vraagstuk. Maar een geestelijk vraagstuk. Discipelschap. Heel duidelijk Bijbels principe dat mensen zichzelf geven aan God en aan hun leiders en dat ze een substantieel bedrag, 10%, toevertrouwen aan hun leiders. Belangrijk om hierbij op te merken dat we méér van mensen houden dan van geld. Dus mensen hier nooit weggestuurd worden omdat we zouden vinden dat te weinig geven. Het gaat erom dat het een discipelschapissue is en we mensen dit onderwijzen. Ik ben dus ook niet bezig wat ieder individu geeft en weet dat ook niet. Maar ik weet hoeveel leden we hebben en wat ons inkomen als kerk is. En zo hadden we een gesprek, hij en ik. Hetgeen we, denk ik, niet eens waren was de hoeveelheid betaalde oudsten die hij wilde in de kerk. En daarmee bijna al het inkomen van de kerk opsoupeerde voor salaris van oudsten. Dus. Lang verhaal kort. We waren het grotendeels eens, deels ook niet. Maar wat me trof was dat we dus gewoon kort kijkend naar het ledenaantal en het inkomen tot de conclusie kwamen dat Evangelische Kerk Utrecht het dubbele financieel bijdroeg per gemeentelid dan. En dit met, naar onze beide inschatting gelijkwaardige inkomens. Het is adembenemend voor mij. Niet vanwege geld, maar óók geld is een teken van discipelschap. Hoe je in relatie met God staat. Het is simpelweg feit dat het als een thermometer functioneert hoe geestelijk gezond een kerk is. Ik dacht toen, en nu nog steeds: “Waar komt in zo’n kleine kerk het geld vandaan?” Adembenemend. Als ik kijk naar de afgelopen paar jaar, de onzekerheden in onze kerk, door ziekte, door het weggaan van leiders, door het neerzetten van helder beleid aan de hand van een heldere visie, veranderingen binnen relaties en ik zie deze kerk, dan ik denk ik: Wauw! Dit zijn mijn mensen! Hier hoor ik bij! Dit is het neusje van de zalm in het Koninkrijk van God! Als ik denk aan mijn vrouw die bij de Alpha avonden vandaan komt en mijn buurman, die daar ook was, imiteert, de duim opsteekt, glunderend tegen de kokkin zegt: “Lekker gekookt”. Dan denk ik: Wauw! Als ik van vakantie terugkom en ik lees in een e-mail hoe er genetwerkt wordt om de kerk in Noord-Frankrijk en Zuid-Duitsland te versterken, door iemand die notabene zelf op vakantie is, dan denk ik: “Yes, daar hoor ik bij!” Ik zie hem al rijden in de auto door Europa, voeten op het stuur, Appel in de hand, en doorwerken……Hoe doe je zo iets? En Paulus zingt zijn lof over zijn kerk in Korinthe. En je hoort hem tussen de regels zingen: “Korinte, een geweldige kerk.”
7 en hierdoor ontbreekt het u terwijl u op de komst van onze Heer Jezus Christus wacht, aan geen enkele gave van de Geest.
In het verloop van de serie komen we hier uitgebreider op terug. Geestelijke gaven is in de eerste instantie op de agenda van God voor ons als kerk. Dat zien we als leiders duidelijk. Bijvoorbeeld in de profetieën die we als kerk hebben met onder andere: Ik zie een tijd dat de Heilige Geest in grotere kracht jullie kerk binnen komt. Het beeld erbij was een ophaalbrug die open ging en een boot de haven binnenvoer.
8 Hij is het ook die u tot het einde toe de zekerheid geeft dat u geen blaam zal treffen op de dag van onze Heer Jezus Christus. 9 God, door wie u geroepen bent om één te zijn met zijn Zoon Jezus Christus, onze Heer, is trouw.
Hij heeft ons geroepen. Jezus heeft Zichzelf over gegeven om ons te winnen voor Zichzelf. En in vers 8 staat dat Hij het daar niet bij laat, maar dat Jezus ons continue zekerheid geeft van ons geloof. Het beeld van een anker dat ik 2 weken geleden gebruikte. En dit geloof maakt dat je vrijmoedig op de dag dat Jezus terugkomt, waar we over gesproken hebben in de zomer, Jezus die komt als Rechter om je te beoordelen, dat je die dag vol vertrouwen tegemoet treedt. En vers 9 zegt dat Hij ons roept om één te zijn met Hem. Hij bewerkt dit in ons. Dit is een geloofsfundament. Kort, aan het einde van een lange preek. Maar toch heel belangrijk. Hij heeft je geroepen, Hij geeft je zekerheid tot het eind en Hij maakt je steeds mooier.
Drie punten vandaag, scherm:
- Denk team. Leven en dood.
- We zijn rijk in Jezus, geestelijk én materieel. Dit is het bewijs van geloof. Zichtbaar in kenniseconomie.
- Hij redt ons en Hij maakt ons steeds mooier. Hij die het willen en werken bewerkstelligt.
En aan het einde, de titel van de boodschap van vandaag, aan de hand van het loflied van Paulus en Sostenes:
twitternaam: @EKerk_Utrecht, een geweldige Kerk.
