Jezus: “Mijn last is licht”
Mat.11:28 Kom naar mij, jullie die vermoeid zijn en onder lasten gebukt gaan, dan zal ik jullie rust geven. 29 Neem mijn juk op je en leer van mij, want ik ben zachtmoedig en nederig van hart. Dan zullen jullie werkelijk rust vinden, 30 want mijn juk is zacht en mijn last is licht.’
Vorige week gehoord: Kom! Als je moe en belast bent en je zult rust vinden. En het beeld dat gebruikt wordt en dat Marten Jan zo beeldig liet zien was dat van juk dat zwaar is. In de tijd van Jezus maakten de Farizeeën het met hun wetjes en regeltjes zwaar, als kerk doen wij dat af en toe ook, mensen leggen zichzelf heel wat zware jukken op en anders doen anderen het wel voor ons. Voelt de last, het juk van leven zwaar, kom bij Mij, zegt Jezus.
Zware lasten
Mijn last is licht, ten opzichte van de zware last. Zware lasten zijn o.a.:
- Zondelast, schaamte. Samaritaanse vrouw (vrouw met reputatie)uit Johannes 4. Jezus haalt in no time de angel eruit. Hij weet precies wat er speelde in haar leven. Zij had meerdere mannen, minaars, en was niet bij haar eigen man. Ze erkent dat Jezus de Messias is, haar redder. En Hij geeft haar het levende water. Ze gaat de stad in en getuigd van Jezus en in Joh.4 vers 39 staat dat er in de stad Samaria, een afvallige stad, niet erg Christelijk, vele mensen tot geloof kwamen in de Here Jezus. Is dat een wonder of niet? Het juk viel van haar, ze liet zelfs haar kruik staan! En ging over Jezus vertellen!
- Wettischisme, De Farizeeën ja. Jezus loopt met Zijn leerlingen samen op en dan komen ze weer: “Moeten jullie niet vasten”? (Luc.5:33-34) Jezus is heel duidelijk over dat soort wetjes en regeltjes en stelt: “Waarom? Ik ben toch bij hen?” Hoeveel “ogenschijnlijk geestelijke” wetjes, of misschien andere “leefregels” leg je jezelf op, of misschien ook op anderen, wat een juk wordt?
- Zelfbeeld:
- Perfectionisme De oudste zoon in het verhaal van Jezus over de verloren zoon (Luc.15:11-32). De jongste is een losbol, gaat er van tussen, weg van de vader, weg van zijn broer, komt weer thuis, iedereen blij. Feest! De oudste mort, is knorrig, een ochtendhumeur is er niets bij vergeleken. Hij is altijd goed geweest, perfect. En dan feest vieren voor die losbol? Ja, zegt papa, maar jij had maar hoeven vragen, of we hadden samen feest kunnen vieren!!
- Pleasen Voor leiders, let op: Vrees voor mensen legt een strik zegt wijze Bijbelboek Spreuken. (29:25) Iemand die hier volledig de mist inging is de broer van Mozes, Aaron. Mozes bleef langer weg dan het plan. Het volk werd onrustig, wilde nu bevrediging in het verlangen om God te aanbidden en feest te vieren. Dat eindigt in het maken van een gouden kalf. Mozes komt terug met de waardevolle woorden van God, op een tablet, ziet het volk dansen en gek doen om een koe. Slaat z’n I-pad stuk en is woest. En Aaron? Die zegt doodleuk: “De druk van de mensen was heel groot, toen vroeg ik om het goud te verzamelen, we legden het te smelten in het vuur en “Poef!” er kwam spontaan een koe uit te voorschijn!”
- Zelfhaat Ik wil wel dood. Ik ben ervan overtuigd dat iedereen hier dit wel eens gedacht heeft en enkelen hier het misschien wel eens denken. Een grote profeet in de Bijbel leed ook aan deze kwaal. 1 Kon. 18 en 19. Elia doet grote wonderen en tekenen voor God. Hij doet een wonder van droogte en regen. Hij verslaat Baal en de profeten van die afgod. Een tegenstander van God zit achter hem aan, hij vlucht, vindt bescherming in de woestijn, kruipt onder een struik en zegt, ik wil dood. Eén van de grootste profeten in de Bijbel, de profeet Elia. Het Bijbelboek Jakobus zegt tegen ons dat Elia een gewoon mens is, als jij en mij. Als u en ik.
Dat zijn lasten die Hij van je afneemt! Als je met Jezus leeft, leef je ten volle in nabijheid met Hem, in nabijheid van God en leef je voor eeuwig (Joh.17:3). Een leven in overvloed (Joh. 10:10)!
Lichte lasten
Maar er komen lasten voor terug, een zacht juk, een lichte last. Hoe ziet die er dan uit?
- Vervolging Woow! Dat wil ik niet. Dat is niet leuk! Noem je dat licht!? Nou, als je weet dat Jezus Zelf zegt dat je je kruis moet opnemen in navolging van Hem. Hij zegt letterlijk: Zoals de wereld Mij vervolgd heeft, zal ze ook jullie vervolgen (Joh. 15:20) Van de discipelen van Jezus, de apostelen, is er één die het volgen van Jezus niet met de dood hoefde te bekopen. De rest dus wel.. Maar iedereen hier weet wat het is om of niet begrepen te worden of uitgelachen te worden vanwege je geloof. Zondelast weg? Dat juk weg? Levend water daarvoor in de plaats zoals de Samaritaanse vrouw waar ik het zojuist over had? Vervolging komt ervoor in de plaats. Over de Samartiaanse vrouw staat het er niet specifiek dat ze vervolgd werd. Maar omdat dit iedereen die Jezus volgt te wachten staat, zij dus ook. Dat gaat dan als: “Wat moet jij? Moet jij niet waterputten rond het middaguur, zodat niemand je ziet?” Of: “Zo, en nu loop jij mij een beetje te evangeliseren? Poeh!” “Ja, maar ik ga terug naar mijn echtgenoot. Ik wil dit oude leven, dit harde juk niet meer. Jezus heeft me bevrijd.” En de volgende minnaar: “Pff, je bent nu zo’n Jezus freak geworden, vroeger konden we met je lachen. Je was altijd zo gezellig”. Vervolging. Dat is de realiteit. Gevolg? Schaamte. Maar Paulus zegt: “Ik schaam me dit Evangelie niet.”
- Levend offer. Nu je dan tot geloof gekomen bent. Je oude juk is verwijderd. Je hebt de last van de Farizeeën afgelegd. Je hebt de last die anderen om je heen hangen door Jezus laten verwijderen. Je bent de eeuwige rust ingegaan, in vrede en in volheid en in een eeuwig leven dat nu begint met God. Wat er ook gebeurt, de vrede die Hij ons geeft gaat alle verstand te boven (Fil.4:7). Geef dan nu je lichaam als levend offer in dienst aan God (Rom.12:1) schrijft Paulus in de brief aan de Romeinen. Oftewel: Leef je leven voor Hem! En in dat gedeelte betrekt Romeinenschrijver Paulus het op de kerk! Oftewel, volgens Romeinen 12, je kunt niet Hem dienen buiten de context van kerk. Mijn “tunnelvisie” op de plaatselijke kerk. Denk aan het beeld van een lasser dat ik vorige week deelde. Bij lassen gaat alle energie naar één klein brandpunt om door het dikste metaal heen te smelten (zoals een kluiskraker in een film) of om metaal aan elkaar te smelten, en zo worden grootste schepen gebouwd. Mijn focus, tunnelvisie op plaatselijke kerk wordt hierdoor gevoed. Teveel Christenen, tenzij ze toegewijd zijn aan een plaatselijke kerk onder leiderschap, dobberen maar wat rond, weten niet dat ze hun leven als offer moeten geven, of weten het wel maar weten niet hoe. Terwijl in Romeinen 12 Paulus duidelijk maakt: 5 Zo zijn wij met elkaar ook één lichaam in Christus. Wij zijn allemaal verschillende lichaamsdelen van dat ene lichaam. 6 We hebben allemaal van God verschillende gaven gekregen. Voor elke gave geeft God ons zijn hulp. 7 Wie de gave heeft gekregen om te profeteren, heeft die gave gekregen afhankelijk van de hoeveelheid geloof die hij heeft. Wie de gave heeft gekregen om andere mensen te dienen, krijgt Gods hulp om te dienen. Wie de gave heeft gekregen om les te geven in het woord, krijgt Gods hulp om les te geven. 8 Wie de gave heeft gekregen om andere gelovigen aan te moedigen in het geloof, krijgt Gods hulp om dat te doen. Wie de gave heeft gekregen om te geven, krijgt Gods hulp om dat bescheiden te doen. Wie de gave heeft gekregen om leiding te geven, krijgt Gods hulp om daar ook zijn uiterste best in te doen. Wie de gave heeft gekregen om andere mensen te helpen, krijgt Gods hulp om dat blij te doen. (Rom 12:5-8 Basisbijbel) Levend offer. Als wij kijken naar die plek waar Hij doodging, aan dat kruis (Joh.3:14-15), en ons vertrouwen op Hem zetten. En zeggen: U, Jezus, U bent werkelijk God, Gods Zoon, de verlosser, de Redder van deze wereld. De Redder van mijn leven. Dan gaan we het volle leven in, in relatie met God. In ruil voor dat volle leven waar geen offer meer voor gevraagd wordt of aan te pas komt, vraagt Hij slechts één ding, je leven als welgevallig offer voor Hem, wat Hem behaagt. Dat Hij Zijn wil, Zijn plannen in je leven mag uitvoeren. Ik weet de plannen die Ik voor je heb, plannen van Hoop, goede plannen… (Jer.29:11) Vraag aan God: “Wat zijn uw dromen voor mijn leven?”
- Zelfbeeld Wat doet deze lichte last met je zelfbeeld?
- Ik noemde zojuist bij perfectionisme het verhaal van de verloren zoon. Hoe perfect die oudste zoon die wel bij papa gebleven was. Wat doet het met je zelfbeeld als God zegt: “Mijn jongen, mijn meisje, jij, jij bent altijd bij mij, en alles wat van mij is, is van jou.” (Luc.15:31) Ipv Perfectionisme spreekt daar een oneindige, ik zeg dit niet lichtvoetig, een oneindige ontspanning uit!
- Mensen die mensen pleasen. Het verhaal van Aaron, de broer van Mozes. We herkennen ons allemaal hierin. En, for the record, Aaron werd ook hersteld in zijn identiteit en werd voorvader van heel het priesterlijke geslacht. In plaats van mensen pleasen gaat Mozes terug naar God. Het volk danste om een koe heen die nog geen “boeh” kon zeggen, hét kenmerk van een afgod, een nepgod en Mozes gaat terug naar God. Poging numero 2 om de woorden van God aan te nemen en over te geven aan zijn mensen. God heeft genoeg van Zijn volk en wil er wel van af. Hij ziet ze in afgrijzen, en wendt Zijn hoofd al af. Maar Mozes komt voor ze op, houdt als een briljant advocaat een pleidooi bij God voor zijn mensen en hij krijgt van God zijn zin! Mozes, een voorafschaduwing van Jezus, die ons vrijpleit bij God! (Hebr.9:24) Toen Hij alle zonde van de wereld op Zich nam, wendde God Zijn hoofd af, het was te afgrijselijk voor Hem om aan te zien. Zo heeft Jezus het volbracht. Dit is het Evangelie vrienden. Dit schitterende, prachtige, levenveranderende, verademende en vrede gevende Evangelie. Ipv mensen te pleasen is het een verademing om mensen dit te kunnen vertellen. De vrouw bij de bron vandaan ging lichter door het leven na een ontmoeting met Jezus. Ipv pleasen, ga je evangeliseren. Ja maar ik kan niet spreken. Ja maar ik durf niet voor heel veel mensen te staan. Dat hoeft niet. Je bent een getuige van Jezus met je leven, mensen zien het aan je. Als je een buurvrouw op de koffie krijgt kun je zeggen: “Weet je, ik geloof in Jezus”. Ik probeerde al die verschillende mensen te pleasen, de vrouw bij de bron probeerde verschillende mannen te pleasen. Hij nam dat juk van me af en ik leef voor Hem! Mijn leven als levend offer in dienst voor Hem!
- Ik wil wel dood. Wat doet het er eigenlijk allemaal toe? Is er een reden om te leven? Ik geloof, Jezus komt vanzelf wel terug of ik ga naar Hem. Laat mij maar als een Elia onder die struik liggen. Nee!! Zegt God. Elia lag daar en God liet het niet toe. Elia had geeneens keus en die hebt u ook niet! God stuurde een engel die voedsel bereidde dat hem weer nieuwe kracht gaf. Elia, zegt de Bijbel, is een mens zoals u en ik. U krijgt nieuwe kracht, vandaag, van God. Elia kreeg een nieuwe uitdaging in zijn leven. Hij moest weer op weg om van God te getuigen, te evangeliseren. Hij deed veel van zijn werk alleen, dat is deprimerend, en hij kreeg als opdracht om Elisa te coachen en te mentoren. Elia kreeg kracht, nieuwe richting en een metgezel om de roeping die op zijn leven lag tot een goed en vol einde te brengen. Ik verwonder me erover. Als ik denk aan de emoties die mijn hart overspoelen wanneer ik mijn kinderen in de armen houdt. En ik bedenk me dat je na een tijd van eenzaamheid een vol gezin hebt. Ik kan dit niet beschrijven. En Elia mocht na die periode van zelfhaat iemand tot geestelijk zoon maken! Hoe vervuld met trots moet Elia wel niet geweest zijn als hij zag hoe Elisa, zijn nieuwe metgezel, gebruikt werd! Er is een lied van een vader waarin hij de liefde voor zijn dochter bezingt, in het refrein: “Oh, with all that I’ve done wrong, I must have done something right To deserve a hug every morning,
And butterfly kisses at night.” (Butterfly kisses, Bob Carlisle). Zelfhaat? Wanneer God je door Jezus geaccepteerd heeft, is daar geen ruimte voor. Wanneer je je leven geeft als offer voor hem, als getuige van hem, zul je vrucht dragen. Zul je ook na perioden van “ik wil wel dood” weer een nieuwe uitdaging krijgen en geestelijke zonen en dochters voortbrengen. Dat helpt voor zelfacceptatie. Elia kreeg een nieuwe uitdaging en een geestelijke zoon, hij eindigde zijn race in dit leven goed. Elia was een mens, net als wij…. (Jak.5:17-17)
Mijn last is licht. Ik ben overtuigd dat wat het volgen van Jezus ook kost, inclusief marteling, gedood worden en uitgelachen worden, niets beter is, er geen juk zachter is, dan leven in Zijn nabijheid voor altijd. Rom.8:38 Want ik weet zeker dat geen dood of leven, geen engelen of duivelse geesten, geen enkele macht, geen dingen nu of in de toekomst, 39 geen macht uit de hoogte of uit de diepte, nee, niets op deze aarde ons zal kunnen losmaken van de liefde van God. Die liefde heeft God ons gegeven door Jezus Christus, onze Heer. (Basisbijbel)
Ik hoorde pas een kerkleider de volgende gewaagde uitspraak doen: “Ik ben er van overtuigd dat zelfs al zouden alle mensen uiteindelijk gered worden, dus zelfs als ze niet in de Here Jezus geloven in dit leven, dat God hen later alsnog genadig is en ze bij Hem mogen zijn voor eeuwig. Zelfs al zou ik spelen met die gedachte, wat ik dus niet geloof, maar al zou ik dit toelaten in m’n gedachte, dan nog ben ik ervan overtuigd dat een leven als discipel van Jezus op afstand, op afstand, het aller aller aller aller beste leven is. Ongeacht wat het kost.”
Wellicht meer accuraat, meer precies, is, gezien de landbouwcultuur met boeren, vee en land, dat Jezus met een juk zo’n frame bedoeld waar je koeien, ossen (bijvoorbeeld, of paarden inzet zodat ze een werktuig als een ploeg kunnen trekken. Zie het volgende plaatje. Als een stel ossen een ploeg trekt dan is het alsof die ploeg moeiteloos de grond omwoelt. Hetgeen dat bij je past, dat is het juk dat bij je past. Dan gaat het “lekker”. Misschien kost het inspanning, die ossen worden ook moe, hebben ook eten en drinken en rust nodig, maar het gaat lekker.
Ik stond al stil bij gaven toen ik het over een levend offer had. De Bijbel leert duidelijk dat mensen verschillende gaven hebben en ook dat God ze daarin sterkt met de Heilige Geest. Dat hebben we gelezen. Ik wil eindigen met bidden straks. Maar ik wil je/u vragen om na te denken wat nu hetgeen is waar je energie van krijgt. Waarvan je denkt: “Hé, als ik me daar mee bezig houd, als ik dit aan het doen ben, dan lijkt het wel of ik vleugels krijg.” Dat is nog eens een lichte last! Misschien is het iets dat je zelf heel natuurlijk, heel normaal vindt. Maar dat je een openbaring nodig hebt om te ontdekken dat dit helemaal niet zo normaal is, maar dat dit gewoon past bij jou! Ook dit deel van de boodschap van vandaag is voor iedereen. Zelfs voor degene die geluisterd heeft en nog niet zo goed weet wat ie er allemaal van moet vinden wat ik gezegd heb. Misschien ken je Jezus nog niet. Dit geldt voor iedereen. Namelijk als het over gaven en talenten gaat geloof ik dat je het heel breed mag trekken, twee categorieën:
- Natuurlijk aangeboren talenten. God heeft jou gemaakt, al geloof je het niet, Hij gelooft van wel. En hij geeft ook die talenten. Muzikaal, met mensen omgaan, goed kunnen rekenen, analytisch. Denk er eens over welk ding jij hebt waarvan je zegt, hee, ja, dat ben ik!
- Bovennatuurlijke talenten, zoals gaven van de Geest. Denk aan profeteren bijvoorbeeld. Maar ook anderen dienen hoort daarbij. Ik hoorde van een kerkleider dat hij eens een gesprek had met een schoonmaker van het kerkgebouw. Hij was nieuwsgierig of de schoonmaker andere ambities had. “Schoonmaker zijn, je leven lang?” “Tijdelijk oké, maar altijd?” De leider leerde een waardevolle les uit het gesprek, namelijk dat deze man dagelijks in zijn werk God dient en Zijn nabijheid ervaart in het werk dat hij doen mag. Dat is een gave van God. Ben ik van overtuigd.
Maar trek het breed. Het maakt me niet uit of je gelooft, hoe oud of jong je bent. Elk hier heeft iets. Er is iets waar je hart sneller van gaat kloppen. Iets waarvan je het idee hebt: “Als ik me daarmee bezig houd, gebeurt er iets”.
Datgene doen, dat God je geeft, Zijn last voor jou (Rom.12), gaat lekker, Hij helpt je daarbij. Strek je daarnaar uit!
