Missie: ‘wees een ambassadeur.’

Arjan van BelleResources

visie
visie
Missie: 'wees een ambassadeur.'
Aan het laden
/

Missie. “Wees een Ambassadeur!”

De apostel Paulus schrijft de Efeziërs een brief en de eerste boodschap die ik gesproken heb in de “Visie serie” was ook aan de hand van deze brief. Daarin trok ik de parallel van de plaatselijke kerk in Efeze naar ons, plaatselijk Kerk in Utrecht. En in die preek heb ik uitgelegd wat de veelkleurige wijsheid van God is. En dat het de plaatselijke kerk is, niet alleen in Efeze 2000 jaar geleden, niet alleen de plaatselijke kerk Evangelische Kerk Utrecht anno 2016, maar dat het de plaatselijke kerken zijn die de opdracht hebben die veelkleurige wijsheid te verspreiden. De veelkleurige wijsheid, die Paulus ook wel het mysterie van God noemt, is het Goede Nieuws van Jezus Christus. En in die preek heb ik genoemd dat dit de hartslag van onze kerk is.

Wederom uit Efeziërs, de brief van de apostel Paulus. Qua onderwijs zet hij nog eens heel duidelijk uiteen (Ef. 1 en 2) hoe de mens ver van een relatie met de levende God verwijderd is (2:1), dat God een plan heeft (1:4), het Reddingsplan van God, om die mensen weer terug in relatie te brengen met God (1:5). De boodschap van vorige week: Word vervuld met de Heilige Geest. Paulus noemt nog eens dat de Heilige Geest een voorschot is van de erfenis die ons te wachten staat. In Jezus hebben we een vol leven voor eeuwig met God, in Zijn nabijheid, en Paulus herhaalt hier, en ik herhaal het hier, waar ik over heb gesproken de vorige keer, die gigantische erfenis, al die goedheid, daar heb je door Jezus nu al een stuk van, een voorschot (Ef.1:14). Door de Heilige Geest kan je nu al dichtbij God leven, weten dat Hij van je houdt, dat je een zoon of dochter van de allerhoogste God bent (Geest van adoptie Romeinen 8:15) En hij gaat niet even naar Efeze toe om een meeting met ze te organiseren, nee, hij schrijft omdat hij in de gevangenis in Rome zit. Ik wil graag een stukje lezen uit de brief aan de Efeziërs. Efeze 6:18-20 en voor de context: Dit is in één adem nadat Paulus geschreven heeft over de beroemde wapenrusting van God. Je kent het wel: Een zwaard, een schild en de helm van redding. Dat wanneer de aanval komt van de tegenstander, een wapenrusting heb je nodig wanneer je aangevallen wordt. Dus de helm van Redding, de helm des heils zeiden ze vroeger, en heil=redding. Als je aangevallen wordt, in je denken, die bekende fluister die iedereen kent, ook niet gelovigen! Iedereen kent het! Dat je je dan realiseert: “Ik heb de helm van Redding op, wie in Jezus Christus gelooft wordt niet veroordeelt (Rom.8:1), weg rare gedachten!” En zo geeft Paulus vijf items om je te beschermen in je leven met God. Hij noemt schoenen, daaraan koppelt hij dat je, net als dat je iedere dag je schoenen aantrekt om erop uit te gaan, je, net zo gewoon, dagelijks je schoenen aantrekt om te vertellen van het goede nieuws van Jezus (Ef.6:15). En vandaar uit de volgende tekst, op scherm:

Efeziërs 6:18 En bid bovendien met alle soorten van bidden en smeken, bij alles wat zich voordoet. Laat je daarbij leiden door de Heilige Geest. Let er op dat je dat doet. Bid zonder ophouden voor alle gelovigen. 19 Bid ook voor mij. Bid dat God mij steeds de goede woorden zal geven. Bid dat ik vol geloof en zonder vrees het geheim van het goede nieuws van God bekend zal maken. 20 Want dat is de taak die God mij heeft gegeven en waarvoor ik nu met boeien vastzit. Bid dat ik zal zeggen wat ik moet zeggen, vol geloof en zonder vrees. Basisbijbel

Die laatste regels. Bid voor mij! En bid dat ik de juiste woorden vind om het Goede Nieuws, Het Evangelie, bekend te maken, want dat is de taak die God mij gegeven heeft en waarvoor ik nu met boeien om in de gevangenis zit. En bid ik dat ik zal zeggen wat ik moet zeggen, vol geloof en zonder angst. Paulus! Man! Wat zeg je? Wil je dat wij, als plaatselijke kerk in Efeze, voor jou bidden zodat je de taak kan vervullen om het goede nieuws van Jezus Christus te verkondigen? Voel je je wel helemaal lekker? Hoe kun je nu evangeliseren, hoe kun je nu mensen over Jezus vertellen, terwijl je opgesloten zit! Maar Paulus wist wat hij zei. Hij wist wat zijn taak was (vers 20) en Hij wist van wie hij die gekregen had. Weet je, als je een taak krijgt, dan ben je op missie. En andersom, als je op missie bent, dan heb je een taak gekregen.

Jaren geleden bij de geboorte van ons eerste kind hadden we kraamzorg, iemand uit de kerk, en ik kreeg van die persoon de taak om wc-reiniger, allesreiniger en nog wat dingen om te kopen. Ik ging met een boodschappenlijst op missie, ik had een taak gekregen.

Immanuël: God met ons

En God heeft Paulus een taak gegeven, namelijk het goede nieuws van Jezus verspreiden. Die door God naar deze aarde gestuurd is zodat wij God kunnen leren kennen. De prekenserie van afgelopen half jaar: “Wil je God leren kennen, leer dan Jezus kennen”. Een uitspraak die ik hoorde: “Toen Jezus naar de aarde kwam, kwam God tussen de mensen wonen, Jezus kwam in jou buurt wonen”. Dit is wat het betekent dat één van de namen van Jezus Christus Immanuël is: “God met ons”. God in ons midden!! Jezus kwam, maakte God zichtbaar en kwam met een doel dat nog een stap verder ging: Hij werd gemarteld en gedood voor de schuld, zonde en schaamte van de hele mensheid. In het begin leefden mensen in harmonie met God, de zonde kwam, en de essentie van zonde is dat je God niet nodig hebt, Hem niet de eer geeft die Hij toekomt en Hem niet gehoorzaamt. Het klinkt plat: Maar de essentie van zonde is, dat ik God beledigt heb. En het resultaat is een leven zonder God. En de Bijbel leert het zonneklaar: Een leven zonder God is dood. Jezus noemde dit, ja, Hij bad het: “O Vader God, het enige echte volle waarachtige leven, is dat ze U leren kennen en Uw Zoon, Jezus.” (Joh.17:3) En het wonder van het Evangelie, en dit is het Evangelie waar Paulus voor leefde, wat hij wilde blijven delen terwijl hij vastzat in ketenen gebonden, het wonder is, dat Jezus, Gods Zoon, de schuld op Zich nam, doodging en daarmee Gods woede over zich heen haalde en Gods woede over zonde, bekoelde. De prijs was betaald. Aan het kruis vond de eeuwige ruil plaats, het markeringspunt in de geschiedenis dat Gods Zoon die mens werd, God die mens werd, om Zelf de gevolgen te dragen van onze zondige status. En ik zeg het vaak. Maar: Kijk om je heen! Lees de krant! Kijk op Nu.nl! Ik heb er geen andere woorden voor dan dat de wereld in de brand staat! Zonde, of de resultaten daarvan, zijn voortdurend om ons heen, en in ons, zichtbaar. En op dat moment in de geschiedenis, vond die ruil plaats. En als je kijkt naar dat kruis waar Jezus doodging, en zegt, ja, ik geloof, ik stel mijn vertrouwen op U. U bent Jezus. U bent God. Ik stel mijn vertrouwen op U, ik leg mijn leven in Uw handen. Doe ermee wat U wilt. Dan op basis van het geloof, ziet God je als door Zijn Zoon Jezus heen, als heilig, puur, zonde vrij en ga je van die dode staat naar het leven. Het eeuwige leven, en dat is niet eenvoudigweg een leven in de hemel na dit leven op aarde, het is ook niet alleen leven op de nieuwe aarde zoals de Bijbel dat leert, die aarde waar geen zon opkomt en ondergaat, dat eeuwige leven, is het volle leven in relatie met God dat begint op het moment dat je Jezus volgt. Van een leven zonder God, een leven verzoend, herenigd, in vrede met God. Dat is eeuwig leven! En, het Evangelie wordt nog mooier. Want Jezus bleef niet aan het kruis, Hij werd in een graf gelegd, en Hij bleef niet in dat graf, maar Hij stond op uit de dood. Jezus werd door God opgewekt uit de dood alsof God zei: “Kom Zoon, aan het kruis zei je ‘het is volbracht’, nu zeg ik ‘het is volbracht’. En Jezus is de eerste die opstond uit de dood en als we in Hem geloven staan we op uit de dood. Weet u? Het Evangelie is een mysterie en een wijsheid van God. Veel is een mysterie en voor de wereld om ons heen is het ook behoorlijk dwaas. Dit Evangelie is menselijkerwijs dwaas! Dat leert de Bijbel gewoon zelf! Ik bedoel: Een aarde maken, dan alles in handen van die schepsels leggen die het vernielen en dan ook nog jezelf (God en Jezus zijn één, ook weer een mysterie) geven om ze terug te winnen? Een Zoon opofferen? Serieus? Waarom niet gewoon opnieuw beginnen? Zoals een pottenbakker een mislukte klomp klei heeft, zoals mijn zoon met Play-doh een mislukte vorm heeft en alles weer overnieuw doet? “Welkom tot het mysterie van God.” Dus waar maak je je druk over als mensen je een “beetje dom” vinden omdat je in Jezus gelooft? Dit is iets wat Jezus al leerde, wat de profeten in het oude testament al meemaakten en in de Bijbel wordt het Evangelie dwaas genoemd, en toch, en toch is dit Evangelie Gods wijsheid. Zijn slimme, wijze methode, Zijn Reddingsplan voor Planet Earth. En de brief aan Efeze leert dat dit plan al op de plank stond, het draaiboek lag klaar, voordat de mensen gemaakt zijn. En vrienden. Dit complexe veelkleurige Evangelie, dit mysterie, deze wijsheid van God, is ook weer heel simpel Je stelt gewoon je vertrouwen op Jezus Christus de gekruisigde. “Hier ben ik”.   

Ambassadeur

Vers 20 op scherm: 20 Want dat is de taak die God mij heeft gegeven […]

We spreken over missie vandaag. Dat we op missie zijn en dat wanneer je op missie bent dat je een taak te vervullen hebt. En ik noemde al dat Paulus doortrokken is van de overtuiging dat God hem die taak geven heeft. En niets kan hem stoppen! Geen gevangenis, geen boeien, niets! Het lijkt dat Paulus zijn missie en zijn taak zó eigen maakt, dat het zijn hele leven in beslag neemt. Het lijkt erop dat Paulus zijn identiteit hieraan ontleent. En wanneer je onderzoek doet naar dit Bijbelvers dan wordt het duidelijk: In een andere Bijbelvertaling staat er nadat Paulus in vers 19 vraagt dat ze voor hem bidden om het goede nieuws te verspreiden, het Evangelie, de taak die hem gegeven is: van dit Evangelie, op scherm, “waarvan ik gezant ben” (Ef.6:20 nbv)

Paulus noemt zichzelf een gezant. In een andere brief, de brief aan de kerk in Korinthe, schrijft hij: “Wij zijn gezanten van Christus, God doet, dóór (ons heen) Zijn oproep.” (2 Kor.5:20 nbv)

En het originele woord dat gebruikt wordt in de Griekse Bijbel, Paulus sprak en schreef Grieks, is het woord presbeuo, dat betekende vroeger de oudste zijn, ook ons ambt van oudste zijn in de kerk is hiervan afgeleid, en het wordt in tijden dat het nieuwe testament geschreven is, veel gebruikt voor een gezant van de koning. Dat is iemand die in opdracht van de koning op missie gestuurd wordt om zijn boodschap over te dragen. En vanuit dit gezantschap is later het ambassadeurschap ontstaan. Scherm. Ik kwam op de site van de Franse ambassade de volgende uitleg tegen:

 

Serieuze job, toch? Nog jongeren die inspiratie nodig hebben voor een beroepentest. Misschien je ergens een snuffelstage doen. Een tropisch land ofzo.

Ambassadeur= Een hoogwaardigheidsbekleder uitgezonden om hun land te vertegenwoordigen in een ander land. Scherm

Als ik een ambassadeur zou zijn zou ik:

  1. In een ander land wonen
  2. Nederland vertegenwoordigen, mijn koning, mijn volk, onze waarden, Ons Belang. Relaties bouwen. Doorheen lopen, samen met ze koffie drinken, ontmoeten, luisteren naar hun verhalen
  3. Verzoening. Vrede stichten. Mocht er frictie, spanning zijn op getreden

Benjamin Franklin

Eén van de beste ambassadeurs in de geschiedenis, was Benjamin Franklin. Scherm. Vlak nadat de verklaring van onafhankelijkheid ondertekend was in Amerika, 1776, wordt hij naar Frankrijk gezonden, afgevaardigd. Hij is een gezant. Hij is een ambassadeur. 4 juli 1776, Amerika verklaart zich onafhankelijk. Onafhankelijk van de macht van Engeland, die voor de Amerikanen, hun onderdrukker was. Heb je je ooit afgevraagd waarom er in films altijd vuurwerk is op 4 juli, de 4th of July? Dat heeft met deze geschiedenis te maken. Nu weet je dus ook waar het liedje firework over gaat van Katy Perry… “Just on the night like the 4th of July

Twee grootmachten dus: Frankrijk en Engeland. Amerika verliet de Engelsen en hadden grootmacht Frankrijk nodig, aan hun kant, om onafhankelijk te kunnen worden van Engeland. De Amerikanen weten dat die onafhankelijkheid niet lang duurt, ook al heb je nog zulks mooi vuurwerk on the 4th of July, als ze niet de hulp van de Fransen krijgen. Ze hebben iemand nodig die dit gigantische grote belang behartigt in Frankrijk. En Franklin steekt z’n hand op en zegt: “Ik ga”.

Hij was iemand die er niet bepaald uitzag als een hoogwaardigheidsbekleder, als een belangrijk figuur en hij gaat niet in Parijs wonen, nee, hij besluit om in een klein dorpje bij Parijs te gaan wonen. Hij leert er Frans, wat al bijzonder is vanuit Engelstalige achtergrond. Hij leert in Frankrijk de Franse stijl van overredingskracht, overtuigingskracht. En dit is wat een ambassadeur doet, 1 hij gaat wonen in een ander land. die 2 maakt het belang bekend van zijn land! Hij begint met mensen te praten en met ze op te trekken. En mensen beginnen van hem te houden! Ze houden van zijn nederige houding met eenvoudige levensstijl en kledingstijl. Ze houden van zijn intellect, ze houden van de vragen die hij stelt, hoe hij zich verdiept in hun levens, in hun volk in hun land. En in hun eigen taal, overtuigde Benjamin Franklin de Fransen om aan de kant van de Amerikanen te staan. Hij wint ze voor zijn landsbelang. Om te helpen met financiën, om te helpen met wapentuig en om mee te vechten om Engeland te verslaan. Eigenlijk brengt hij 3 verzoening, vrede, als het gaat om de relatie Amerika-Frankrijk, om zo sterker te staan in de strijd om zelf een onafhankelijk land te worden, wat uiteindelijk, na strijd, ook weer vrede bewerkstelligt, toch? En volgens geschiedkundigen in Amerika, zouden de Amerikanen zonder Benjamin Franklin, nog steeds onder juk van de heerschappij van Engeland zuchten…Dus wat maakt een “goede” ambassadeur?

  1. Leeft als vreemdeling. Hij woont in een ander, vreemd, land
  2. Vertegenwoordigt belang van degene die hem stuurt en bouwt aan relaties, op een nederige manier
  3. Bewerkstelligt vrede. Herstelt relaties. Verzoening.

Eerste kenmerk van een ambassadeur: Hij woont niet thuis!

Hij woont niet thuis! Denk aan Benjamin Franklin! Hij kon geen Frans! Hij kende het eten niet, de cultuur niet. Je hoeft geen kenner van cultuur te zijn om te weten en te snappen dat dit hartstikke lastig is! Je bent een vreemdeling! En dat is niet altijd leuk! Ik heb in meerdere landen en culturen gewoond. Ik herinner me nog dat we in Frankrijk uitgenodigd werden door mensen. In mijn achtergrond, in Nederland, als je werd uitgenodigd ergens, dan ging je direct aan de tafel in de keuken zitten, of je plofde op de bank neer. In de zomer stond het tuinmeubilair al klaar en ging je gewoon direct zitten. Eigenlijk in de eerste minuut al. Ook al kende je mensen nog maar amper. Als je uitgenodigd werd om te eten, in Nederland, dan sprak je af, ging je half uurtje eten en daarna zakte neer op de bank.

Niet in Frankrijk. Daar wacht je totdat je een stoel aangeboden krijgt. Zelfs al ken je mensen goed! Ik weet nog dat we op een gegeven moment zelf bleven zitten als we mensen over de vloer hadden in Frankrijk en hun lieten staan, omdat we domweg de moed op gegeven hadden om het 100 keer te zeggen! Geen goed voorbeeld voor een goede ambassadeur trouwens!

En ik voelde me vreemd! Je was uitgenodigd. Je kreeg geen zitplaats. Je gastheer ging niet zitten, iedereen bleef staan! En je was uitgenodigd om te eten, maar je ging niet eten! Je kreeg chips, dat vond ik iets voor ná het eten, van te voren, je kreeg een aperitief, een borrel, ook iets voor ná het eten, in de avond, niet om 5 uur s middags. En die alcohol op een lege maag steeg me direct in het hoofd, was ik niet gewend en kan eigenlijk niet goed tegen alcohol, terwijl zij echt helemaal nergens last van hadden. Enfin. Je begrijpt. Ik was in de vreemde. En het heeft mij jaren gekost om me aan die verschillende culturen aan te passen. Tegenwoordig voel ik me dus een vreemdeling in Nederland: Je spreekt af. Mensen komen direct ter zake, gaan abrupt eten, “waar is m’n aperatief?” ”geen hapje vooraf?” je bent halverwege je eerste bord en je gastheer heeft het eten al op en je denkt: “Help!” Ik ben weer de vreemdeling!

En ques what? Dit is wat Benjamin Franklin ervaren heeft! En ques nog what? Paulus, als ambassadeur van de allerhoogste koning heeft dit ervaren ! Hij praat hier openlijk over! 2 Kor. 6:9 Wij zijn vreemdelingen! En de apostel Petrus schrijft in 1 Pet.2 vers 11: […] jullie zijn vreemdelingen op aarde. Jullie moeten dus niet dezelfde dingen doen als de ongelovige mensen. 12 Maar gedraag je goed tussen de mensen die niet in Jezus geloven. Zij zullen jullie wel beschuldigen van allerlei dingen die helemaal niet waar zijn. Maar als ze letten op de goede dingen die jullie doen, zullen ze God prijzen als Hij op een dag naar hen toe komt (Basisbijbel).

Een voortdurend terugkerend thema in de Bijbel. Ook in het oude testament, hoe Abraham als een passant, een vreemdeling, iemand op doorreis, uitkeek naar zijn hemelse huis: De Hebreeënschrijver grijpt hier op terug. Neemt geloofshelden uit het oude testament als voorbeeld voor ons. Lees maar gewoon zoals het er staat, in de Basisbijbel, onze voorvader Abraham als voorbeeld, Hebreeën 11 vanaf 8, luister goed: 8 Doordat Abraham God geloofde, is hij gehoorzaam op reis gegaan toen God hem riep. Hij ging op weg naar het land dat hij later van God zou krijgen. Maar toen hij vertrok, wist hij nog niet waar hij heen ging.

9 Doordat hij God geloofde, heeft hij in het land gewoond dat God hem had beloofd. Maar het was nog niet van hem. Hij woonde er als vreemdeling, in tenten. Net als later Izaäk en Jakob, die dezelfde belofte hadden gekregen als Abraham.  10 Maar Abraham vertrouwde er op dat God hem zou brengen naar de stad met het sterke fundament, de stad die God Zelf heeft ontworpen en gebouwd.

En dit spreekt over het hemelse Jeruzalem uit het Bijbelboek Openbaring, dat een plaatje is van de kerk. De schrijver van Openbaring wordt door een engel van God meegevoerd, en die engel zegt, openb.21 vanaf 9, scherm: “Kom, dan zal ik je de bruid laten zien, de vrouw van het Lam.” 10 Hij nam mijn geest mee naar de top van een grote, hoge berg. En hij liet mij de grote, heilige stad Jeruzalem zien die uit de hemel neerdaalde, bij God vandaan. 11 De stad had dezelfde stralende macht en majesteit als God. Ze was zo mooi als een prachtige edelsteen, een rode jaspis, schitterend als kristal.

De bruid van Jezus is de kerk. Paulus verlangt ernaar dat de kerk als een stralende bruid wordt (2Kor.11:2) De kerk zijn mensen. De mensen die in Jezus geloven en uitzien naar die dag dat ze Hem volledig zien. Waar het Bijbelse symbool het huwelijk is, het huwelijk tussen Jezus en de Kerk en het symbool van een feestmaaltijd. Allemaal symboliek die de Bijbel gebruikt. En iedere huwelijksvoltrekking die wij uitvoeren op deze wereld herinnerd daaraan! Mij kun je bij trouwerijen, maar nog meer bij liederen die dit bezingen, de Bruid van Jezus, de stralende Bruid, mij kun je wegdragen, echt waar! Dat is onze eindbestemming vrienden. Dat is wat Johannes zag in Openbaring toen hij de Bruid van het Lam, als een hemelse, heilige stad, zag neerdalen. Waar de heilige stad Jeruzalem het beeld van is. Dit is het hemelse huis waarnaar we op weg zijn. En dit is het hemelse huis wat Abraham voor zich zag, en al die tijd op deze aarde, de huidige tijd, ben je op doortocht, een passant. Dat is wat je bent. Dat is wat Benjamin Franklin was in zijn tijd in Frankrijk. Dat is wat de apostel Paulus was als ambassadeur van Jezus. Een vreemdeling met een ander thuis. Dát (Openb.21) ís thuis!

Ook niet gelovigen, of als je niet weet of je een gelovige bent: Je weet hoe dit voelt. Iedereen kent dit: Je komt ergens in een vriendenclubje en op de een of andere manier hoor je er niet bij. Of, je vond iets altijd heel leuk, uitgaan bijvoorbeeld, naar een café of discotheek, en ineens ben je daar: zelfde entourage, wat je leuk vond, zelfde sfeer, wat je leuk vond, vrolijkheid, gelach, gedans en je realiseert je ineens: “Ik ben hiervan vervreemd”, “ik voel me hier niet meer thuis”. Is het leeftijd, andere interesses? Het kan van alles zijn. Je komt op je werkplek en collega’s spreken over iets, daarin hebben ze een bepaalde mening ten aanzien van politiek, of godsdienst, of het gesprek gaat over hoe waardeloos ze de baas vinden, het kan van alles zijn, je komt, en je voelt je een vreemdeling, je denkt: “Wat in hemelsnaam doe ik hier?” Iedereen herkent dit.

Tweede kenmerk: Hij bouwt aan relaties en komt voor het eigen landsbelang op

Net als Benjamin Franklin gestuurd was, op een goede en nederige manier aan relaties bouwde en voor het belang van Amerika opkwam. Zo ging Paulus als ambassadeur van Jezus te werk. Hij zegt dat hij voor de Joden een Jood is en voor de Grieken, een Griek, “ik ben voor iedereen wel iets geworden!” Hij past zich aan, aan de culturen om zich heen, en hij heeft heel wat cultuur gezien. Hij zeurt niet meer als hij geen stoel aangeboden krijgt, of als hij drie uur aan tafel moet zitten terwijl hij het liefste had gehad dat ie in 5 minuten klaar was. Dit staat niet in de Bijbel, maar is mijn interpretatie van 1 Kor.9:22, op scherm: Ik heb mij altijd aan alle mensen aangepast. Zo hoopte ik er in ieder geval een paar te kunnen redden. 23 Ik heb alles over voor het goede nieuws. Paulus past zich aan. Hij grijpt alles aan om mensen te winnen, om te leren hoe die in die cultuur mensen kan overtuigen zoals Benjamin Franklin dit leerde in Frankrijk. En Benjamin Franklin deed dit voor het belang van Amerika. Paulus, als ambassadeur van Jezus, deed dit, om mensen te bereiken voor Jezus. Hij deed dit in opdracht van zijn Koning, ja, hij deed dit in het “landsbelang” van zijn Koninkrijk, waar hij thuishoort, maar waar hij nu nog niet is. Het hemelse Koninkrijk, het nieuwe Jeruzalem, de Bruid, de Kerk, die voor altijd bij haar Koning is. Hij leeft in de vreemde, als ambassadeur, om van zijn Koning te vertellen, zodat zoveel mogelijk mensen met zijn Koning, met Koning Jezus, met God, verzoend worden. En daarmee kom ik bij het derde en laatste kenmerk van een ambassadeur:

Derde kenmerk: Hij bewerkstelligt vrede

Hij doet alles, als een goed ambassadeur, om de relatie tussen de mensen waar hij als vreemdeling geplaatst is en het land, de stad, waar hij thuishoort, en de Koning die hem gestuurd heeft, te herstellen. Vrede te stichten. Gelukkig zijn de vredestichters, zei Jezus in de Bergrede, zij worden kinderen van God genoemd. En weet u. Dit gaat niet zonder slag of stoot. Voor Benjamin Franklin was vrede wel het hoogste doel, ze kwamen uit een onderdrukkingsituatie, uit een oorlogssituatie en daarna heeft Amerika ook nog aardig wat oorlog meegemaakt in hun land. Maar voor zover het van hem afhing, bewerkstelligde hij een goede relatie met de Fransen, wat nodig was om de onafhankelijkheid te garanderen van hun vijand om op gegeven moment wel als soeverein land, in vrede te kunnen leven. Paulus had te maken met strijd. Sterker nog, in het begin genoemd, hij zat in de gevangenis ómdat hij ambassadeur was! En toch, als goed ambassadeur, heeft hij de vrede op het oog tussen God en mensen. Zijn ambassadeurschap, het hoogste doel ervan, noemt hij letterlijk in 2 Kor.5:18 (NBG of HSV): De bediening van verzoening. En net als het belangrijke werk van onze vriend Franklin om Amerika en Frankrijk vrienden van elkaar te laten zijn, schrijft Paulus hierachter (2Kor.5:20): We zijn dus door Christus gestuurd. Zo moedigt God jullie als het ware Zelf aan, door ons heen. Dus namens Hem smeken we jullie: zorg ervoor dat jullie vrienden van God worden! (Basisbijbel)

Een paar weken geleden duidelijk vertelt dat die opdracht van vrede bewerkstelligen tussen God en mensen door Paulus overgedragen is aan de plaatselijke kerk. Hij geeft het estafettestokje aan jou en aan mij. Hij roept duidelijk de Kerk in Efeze ertoe op en hij roept ons er toe op. Als kerk zijn wij gestuurd, zijn wij, in navolging van Paulus, allemaal, ambassadeurs van Jezus. En net als Paulus beperkt leek in zijn functie als ambassadeur, hij zat per slot van rekening in de gevangenis, wist hij dat het zijn identiteit was. Hij ging niet zitten mokken. Ook niet van: “Mijn leven is voorbij, zie mij nou, nog niks bereikt”. Nee, hij weet dat hij een ambassadeur is gestuurd op missie. En die missie krijgt geen handen en voeten door activisme, heel veel activiteiten organiseren of zo. Die missie krijgt handen en voeten door te weten wie je bent, wie je gestuurd heeft, je te beseffen dat je in een 1 “vreemd land” woont, binnen uw of jouw mogelijkheden aan 2 relaties te bouwen waardoor mensen jou aantrekkelijk gaan vinden en interesse in je “vaderland” krijgen, interesse in jouw Koning, die je gestuurd heeft. En daarmee dien je het belang van die Koning. Stopt dat als je 100 bent? Of kun je binnen die beperkte mogelijkheid iets van de goedheid van God laten zien. In plaats van een chagrijnige bejaarde naar de verpleegster, een gelukkige, 3 vredestichter, die een glimlach aan haar geeft? Weet u. Hoge functionarissen, hoogwaardigheidsbekleders, al gaan ze officieel misschien met pensioen, ergens gaan ze niet met pensioen, het wordt deel van hun identiteit. Het is iets wat aan ze blijft kleven, net zoals onze vriend Benjamin Franklin, als je hem googled, gelijk als ambassadeur tevoorschijn komt, net als de apostel Paulus die, als je in de Bijbel over hem leest, geleefd heeft tot het bittere einde toe, als ambassadeur voor Jezus.

Plaatselijke kerk=Ambassade van God

Een ambassadeur heeft ook een ambassade, een gebouw, met medewerkers op een stukje grondgebied van het land, dat gebouw vertegenwoordigt het koninkrijk thuis. Dus onze vriend Ed Kronenburg, van het eerste plaatje, werkt als Nederlandse Ambassadeur in de Nederlandse Ambassade in Parijs. En als je hem opzoekt in die Ambassade, ben je even, in dat verre buitenland, ben je even op Nederlands grondgebied. Wij zijn Gods Ambassade. Wij zijn burgers van dat rijk. Dus wij de Ambassade van God. Als mensen ons opzoeken, zijn ze even in de ambassade van dat hemelse rijk.

Ambassadeurs we gaan bidden.